Seni Tılsımlar Korur

İs-setep sa khefet çeti eka *

http://stk.burakeldem.com/images/ankh.gifYalnızsın. Burnuna tanıdık bir koku geliyor bir yerlerden, yüzüne sırnaşan nemli sıcağın verdiği yapışkan duyguyu çok iyi biliyorsun sanki ama bir türlü çıkaramıyorsun. Alacakaranlık, artık geceye bırakmaya hazırlanıyor yerini ve o muhteşem ıssızlık, seni kuşatan çöl, parlak yıldızları örtünmeye başlıyor. Senin üzerindeyse incecik bir keten elbise var yalnızca, sırtında mor bir pelerin, ayaklarında sandallar. Başlangıcını hatırlayamadığın, sonrasını ise asla tahmin edemediğin amansız bir takibin tam ortasına tutsak olmuşsun düşünde ve yarı yarıya kurumuş, fazlasıyla aşina olduğun bir dere yatağının ortasında var gücünle koşuyorsun. Peşindekilerin soluğu enseni yakıp duruyor sürekli, kulaklarında o iğrenç tıslamalar yankılanıyor ve "Hefau!" diyorsun aniden, umarsız bir öfkeyle, sanki bu sözcük dilinin kenarında bir yerde yıllardır dururmuş ve sen anlamını bilirmişsin gibi.

Kaçış yarıda kalıyor- yatağındasın, uyanıyorsun ve ter içindesin.

Yalnızsın. İstanbul sokakları hem sarmalarcasına içine doğru çekiyor seni, hem de attığın her adımda yabancılığını yüzüne vurarak dışlıyor ve sen "Boston olsa ne fark ederdi ki" diyorsun. Farklı olduğunu anladığından beri en iyi öğrendiğin şey, silik bir gölge gibi yaşamak ve gözlerden uzak kalmanın bir yolunu bulmak olmuş ne de olsa. Kuşatılmışlığın tam ortasında kendine bir "Yalnızlıklar Kalesi" yaratmayı becermişsin.

Yalnızsın. Yine aşina olduğun o metropoliten karanlığın içinde erimeye çalışırken, "Hangisi daha kötü," diye düşünüyorsun alaycı bir gülüşle, "Dışımdaki karanlık mı, yoksa içimdeki mi?" Ama artık bir şeyler değişmeye başlamış, farkındasın. Biliyorsun ki bundan sonra gözlerden uzak tutamayacaksın kendini, kalabalıklar içinde unutturamayacaksın. Çünkü gözler seni izliyor, eller sana uzanmış, düşlerini çalmaya çalışıyorlar senden ve anılarını, her şeyini. Yine o çok iyi tanıdığın arsız alev tenini cayır cayır yakarken, tam da kafatasının içindeki bombardıman yeniden başladığında, sisli anılar arasından bir ses taşıyıp getiriyor o büyülü sözcükleri:

Yalnızsın ve belki de hep yalnız kalacaksın. Ama seni hiç aldatmayan sezgilerin sayesinde biliyorsun ki, eğer kim olduğunu anlamak istiyorsan, "Alef Kitabı"nı mutlaka bulup okuman gerekiyor. Kaçamayacağın tek gerçeklik, bu.

Alef Kitabı

http://stk.burakeldem.com/images/alef.gif

Yolu yürüyen ve bitiren, şunu bilsin:

Gözleri açılmış, gücünü fark etmiş Seth tohumu,

Soyumuz için en büyük tehlikedir,

Onu iyi tanımak, gücünün kaynağını öğrenmek için,

Mutlaka Alef Kitabı 'nı bulsun ve okusun.

O kitap ki, yüzlerce ve yüzlerce yıldır bulan olmadı.

"Belial Parşömeni" olarak bilinen belgeden

"[...] Benim bahsettiğim bu müritler de ilham kaynaklarını o çok eski kitaptan almışlardır belki, kim bilir? Şunu da unutmamak lâzım bu arada, alfabelerdeki harflerin diziliş sırası, rasgele değildir, sesler ve sözcüklere ilişkin çok eski bir bilginin izlerini görürsün o sıralamada. A harfi, yani Alef ya da Yunan alfabesindeki Alfa, her zaman bir numarada yer alır; en özel, en önemli harf. Her şeyin başlangıcı yani, tanrısal an."

İzak Eşkenaz (77) - İlahiyatçı

"[...] Belki de bilinen dillerin hepsinin atası olan, bugün bütünüyle unutulmuş bir dil. Lord Ashton'ın anılarında çok net olarak şöyle yazılı: En az Şeytan kadar eski bir dille yazılan Alef Kitabı'nı bulmadıkça, onlar hakkında her şeyi bilmemiz mümkün olamayacaktır. Muhafızlar'ın ataları, bize o karanlık tehlikenin sırlarını öğrenme olanağı sağlayacak bu belgeyi, her yerde arama görevini de vermiştir."

Jason Redbridge (45) - Oasis Şirketler Grubu Başkanı

Burak Eldem in bu inanılmaz romanını tarihe ışık tutan olaylar eşliğinde okuyacaksınız.bir an önce kitapçıya uğrayın derim

http://stk.burakeldem.com/index.html