Görünmez Canavarlar; Chuck Palahniuk...

Trafik kazası geçirmeden önceki son Noel'e; hediye paketle­rini açmak için ailemin evine gittiğim güne dönelim. Benim­kiler her yıl aynı, yapma ağacı çıkarırlar. Kırçıllı yeşil ve üzerinde­ki ışıklar çok uzun süre açık kaldığında, çıkan polyester-plastik ko­kunun insanda baş dönmesiyle karışık bir baş ağrısı yaptığı cinsten. Ağaç kırmızı ve simli camdan süsler ve insanların buz saçağı ola­rak adlandırdığı, statik elektrik yüklü gümüş renkli, plastik tellerle pırıl pırıl ve büyülüymüş gibi görünüyor. Ağacın tepesinde yine ay­nı plastik oyuncak bebek yüzlü, kılıksız melek duruyor. Şömine ra­fının üzerindeyse, insanın tenine yapışan ve dokunur dokunmaz bu­laşıcı bir kaşıntı başlatan cam elyafından yapılma aynı melek saçı duruyor. Müzik setinde Perry Como'nun her zamanki Noel albümü çalıyor. O zamanlar hâlâ bir yüzüm vardı, o yüzden Noel ilahileri söylemekte o kadar zorlanmıyordum.

Ağabeyim Shane hâlâ ölü olduğundan, fazla ilgi görmeyi um­muyorum, sadece sessiz bir Noel o kadar. O sıralarda erkek arkada­şım Manus polislikten kovulacak diye çıldırmış vaziyetteydi ve be­nim de ihtiyaç duyduğum şey, spotlardan uzak birkaç gündü. An­nem, babam ve ben aramızda konuşup bu yıl birbirimize büyük he­diyeler almamaya karar vermiştik. Ancak işte ufak tefek hediyeler, diyorlar benimkiler, Noel çoraplarının içini dolduracak türden.

Perry Como "It's Beginning to Look a Lot Like Christmas" şar­kısını söylüyor.

Annemin ikimiz için, yani Shane'le benim için kırmızı keçeden ördüğü çoraplar şömineye asılmış, üzerlerinde yukandan aşağıya doğru süslü harflerle beyaz keçeden isimlerimiz yazıyor. Her ikisi de içindeki hediyelerden dolayı şişkin duruyor. Noel sabahındayız ve ağacın etrafında oturuyoruz, babam düğümlenen kurdeleleri kesmek için çakısıyla bekliyor. Annemin elinde kahverengi kese kâğıdından alışveriş poşeti var ve "İş çığırından çıkmadan önce söyleyeyim; hediye paketlerini bunun içine atıyorsunuz, etrafa de­ğil," diyor.

Annemle babam sallanan sandalyelerine oturuyorlar. Ben de ço­raplarla birlikte şöminenin önünde yerde oturuyorum. Bu görüntü hiç değişmiyor. Onlar kahveleriyle bana doğru eğilmiş, tepkimi iz­liyorlar. Ben yere bağdaş kurmuş vaziyetteyim. Bornoz ve pijama­larımız hâlâ üzerimizde.

Perry Como "Fil Be Home for Christmas"ı söylüyor.

Çorabımın içinden ilk olarak içi doldurulmuş küçük bir koala çıkıyor, yaylı elleri ve ayaklarıyla kaleminizi kavrayabilen türden. Benimkiler benim böyle biri olduğumu sanıyorlar. Annem üzerin­de minyatür şekerlemelerin yüzdüğü bir fincan sıcak çikolata geti­riyor. "Teşekkürler," diyorum. Küçük koalanın altındaki kutuyu çı­karıyorum.

Benimkiler dikkat kesilip kahvelerinin üzerine eğiliyorlar ve beni izliyorlar.

Perry Como "Oh, Come, Ali Ye Faithfur'u söylüyor.

Küçük kutunun içinde prezervatifler var.

Parıldayan, büyülü Noel ağacımızın yanında oturan babam, "Her yıl kaç tane partnerin oluyor, bilmiyoruz ama güvende olma­nı istiyoruz," diyor.

Prezervatifleri bornozumun cebine tıkıştırıp eriyen minyatür şe­kerlemelere bakıyorum. "Teşekkürler," diyorum.

Annem "Bunlar lateks," diyor. "Sadece su bazlı seks kremi kul­lanman gerekiyor. Tabii eğer bu yaşta kreme ihtiyacın varsa. Petrol bazlı jel veya yağ ya da her türlü losyondan uzak durmalısın," di­yor. "Koyun bağırsağından yapılanlardan almadık çünkü onlann üzerinde çok küçük gözenekler var ve HlV'ın bulaşmasına setap olabiliyorlar."

Çorabımın içinden bir küçük kutu daha çıkıyor. Bunun içinde de prezervatif var. Kutunun üzerinde ten rengi yazıyor. Bu gereğinden fazla görünüyor. Ondan sonraki kutunun üzerindeyse kokusuz ve tatsız etiketi var.

Tatsızın ne olduğunu bana sorun siz.

Babam "Bir anket" diyor, "HrV bulaşma oranının yüksek oldu­ğu şehirlerde yaşayan heteroseksüellerle yapılan bir telefon anketi çalışması, insanların kendi prezervatiflerini satın alırken rahatsız olduklarını ortaya koymuş."

Ne yani, Noel Baha'dan almak daha mı iyiymiş? "Anladım," di­yorum.

"Sadece AİDS olsa iyi," diyor annem. "Bel soğukluğu var. Frengi var. Papilloma virüsü var. Yani genital siğiller," diyor. "Pe­nis kalkar kalkmaz, prezervatifi takman gerektiğini biliyorsun, de­ğil mi?"

Annem "Pratik yapman gerekebilir diye şu sera muzlarına dün­yanın parasını ödedim," diyor.

Bu bir tuzak. Ah, evet, ben kuru ereksiyonlara prezervatif geçir­mekte ustayım desem, babam kaltaklık dersi vermeye kalkışacak. Hayır desem, bu sefer de bütün Noel'i beni muzdan korumak için pratik yaparak geçirmek zorunda kalacağız.

Babam "Daha başka tonlarca hastalık var," diyor. "Semptomlarından biri genital bölgede ortaya çıkan ağrılı kabarcıklar olan her-pes simplex II virüsü var," diyor ve anneme bakıyor.

"Bedensel ağrılar," diyor annem.

"Evet, vücudun ağrır," diyor babam. "Ve ateş. Akıntı. İşerken sı­zı," diyor ve anneme bakıyor.

Perry Como "Santa Claus Is Corning to Town"u söylüyor.

Bu prezervatif kutusunun altından bir kutu prezervatif daha çı­kıyor. Tanrım, üç kutu bana menopoz olana dek yeter.

Noelimi mahvettiği için kardeşimi öldürebileyim diye onun şu an hayatta olmasını ne kadar çok istediğime dönelim. Perry Como "Up on the Housetop"ı söylüyor.

Annem "Hepatit B var," diyor. Babama "Diğerleri neydi?" diye soruyor.

"Chlamydia var," diyor babam. "Ve lymphogranuloma."

"Evet," diyor annem, "ve mucal purulent cervitis ve idrar yolu iltihabı."

Babam anneme bakarak, "Ama o genellikle lateks prezervatif veya spermlere karşı alerjiyle ortaya çıkıyor," diyor.

Annem kahvesinden bir yudum alıyor. Önce fincanı saran elle­rine, sonra da oturduğum yerde bana bakıyor. "Babanın söylemeye çalıştığı şey şu," diyor, "kardeşinle ilgili bazı hatalar yaptığımızın farkına vardık. Ama seni korumaya çalışıyoruz," diyor.

Çorabımdan dördüncü prezervatif kutusu çıkıyor. Perry Como "it Came Upon a Midnight Clear"ı söylüyor. Kutunun üzerinde uzun süreli anal ilişkide bile güvenli ve güçlüdür etiketi var.

Babam anneme "Granuloma inguinale ve dölyolu iltihabı var," diyor. Parmaklarını açarak sayıyor, sonra tekrar sayıyor ve "Mol-luscum contagiosum var," diyor.

Prezervatiflerin bazıları beyaz. Bazıları rengarenk. Bazıları diş­li ekmek bıçağı gibi tırtıklı sanırım. Bazıları ekstra büyük. Bazıları gece parlayan cinsten. Bu durum tuhaf bir şekilde gurur verici as­lında. Benimkiler benim acayip popüler olduğumu sanıyorlar gali­ba.

Perry Como "Oh Come, Oh Come Emmanuel"i söylüyor.

"Seni korkutmak istemiyoruz," diyor annem, "ama gençsin. Geceleri öylece evde oturmanı isteyemeyiz senden."

"Ve eğer uyku problemin olursa," diyor babam, "bunun sebebi bağırsak kurdu olabilir."

Annem "Bari senin sonun ağabeyininki gibi olmasın istiyoruz," diyor.

Ağabeyim öldü ama hâlâ ona bir çorap dolusu hediye alınıyor; üstelik bunların prezervatif olmadığına bahse girerim. O öldü, ama şu anda midesine kramplar girene dek güldüğüne emin olabilirsi­niz.

"Dişi bağırsak kurtlan," diyor babam, "geceleri yumurtlamak için kolondan aşağıya, perianal bölgeye inerler. Bağırsak kurdu ol­duğundan şüphelenirsen, rektuma şeffaf bant yapıştır, sonra da bir büyüteçle banda bak. Kurtların altı milim uzunluğunda olması ge­rekiyor."

Annem "Bob, sus," diyor.

Babam bana doğru eğilip "Bu ülkedeki erkeklerin yüzde onun­dan bu tür kurtlar kapabilirsin," diyor. "Bunu her zaman hatırla."

Çorabımdan çıkan hediyelerin hemen hepsi prezervatif; kutula­rın içinden, yaldızlı kâğıtlardan, kolayca yırtılabilsin diye delikli, uzun şeritli poşetlerden prezervatif çıkıyor. Diğer hediyelerim ise bir adet tecavüz düdüğü ve bir adet göz yaşartıcı cep spreyi. En kö­tü duruma bile hazırlıklıymışım gibi görünüyor ama yine de gerisi var mı diye sormaya korkuyorum. Her gece evde oturmam ve be­kâr kalmam için bir vibratör olabilir. Vajinanın dille uyarılmasına karşı dişleri salyadan koruyan plastik kâğıt olabilir. Streç film. Las­tik eldiven.

Perry Como "Nuttin' for Christmas"ı söylüyor.

Shane'in hediye dolu çorabına bakarak, "Shane'e hediye mi al­dınız?" diye soruyorum.

Eğer prezervatif almışlarsa, biraz geç kaldılar.

Annemle babam birbirlerine bakıyorlar. Babam anneme "Sen söyle," diyor.

"Bu hediyeyi ağabeyine sen aldın," diyor annem. "Haydi, git de bak."

Kafası çorba gibi karışmış olan bana dönelim.

Bana açıklık ver. Bana sebep göster. Bana cevap ver.

Flaş.

Şömine rafına uzanıp Shane'in çorabını alıyorum. İçi buruştu­rulmuş kâğıt mendille dolu.

"Karıştırmaya devam et," diyor babam.

Mendillerin arasından kapalı bir zarf çıkıyor.

"Zarfı aç," diyor annem.

Zarfın içinden daktilo edilmiş bir mektup çıkıyor, mektubun en üstünde "Teşekkür Ederiz" yazıyor.

"Bu, gerçekten iki çocuğumuza da verdiğimiz bir hediyedir," diyor babam.

Okuduğum şeye inanamıyorum.

"Sana büyük bir hediye almaktansa," diyor annem, "senin adı­na Dünya AİDS Araştırma Vakfı'na bir bağış yaptık."

Çorabın içinden ikinci zarfı çıkarıyorum.

"Bu da," diyor babam, "Shane'in sana armağanı."

Bu kadarı gerçekten çok fazla.

Perry Como "I Saw Mommy Kissing Santa Claus"u söylüyor.

"Benim şu hilekâr, ölü ağabeyim ne kadar da düşünceliymiş," diyorum. "Bunu yapmamalıydı. Gerçekten, ama gerçekten bu ka­dar zahmet etmesine hiç gerek yoktu. Belki de reddetmekten veya savaşmaktan vazgeçmeli ve ölü olduğunu kabullenmeli. Belki de tekrar doğmalı," diyorum. "Hâlâ hayattaymış gibi davranması, pek de sağlıklı değil."

İçimden atıp tutuyorum. Bu yıl aslında tek istediğim yeni bir Prada çantaydı. Saç spreyinin Shane'in suratında patlaması benim suçum değildi. Sprey bom diye patladı ve o alnı morarmış şekilde sendeleyerek eve geldi. Hastaneye giden uzun yolda tek gözü şişip kapanan, yüzünün geri kalanı da şiştikçe şişen ve teninin altındaki bütün damarları kanayan S hane tek kelime bile etmedi.

Hastanedeki sosyal hizmet görevlilerinin Shane'in yüzüne bir kez baktıktan sonra babamın üzerine gitmeleri de benim suçum de­ğildi. Çocuk suiistimalinden şüpheli. İhmal veya dikkatsizlik sonu­cu başkasının yaralanmasına sebebiyet verme suçu. Aileye müda­hale. Bunların hiçbiri benim hatam değildi. Polis zabıtları tutuldu.

Bir sosyal asistan gelerek komşularımızla, okul arkadaşlarımızla ve öğretmenlerimizle görüştü, ta ki tanıdığımız herkes bana "zavallı cesur çocuk" diyene dek.

Bir Noel sabahı, ancak bir penisle işe yarayabilecek bu hediye­lerle otururken, bir Allah'ın kulu olanların yansını bile bilmiyor.

Polis soruşturması bittikten ve hiçbir şey ispatlanamadıktan sonra bile ailem hâlâ darmadağındı. Ve herkes hâlâ o saç spreyini benim attığımı sanıyor. Bunu başlattığım için de her şeyden ben so­rumluydum. Patlamadan. Polisten. Shane'in kaçmasından. Ölü­münden.

Ama benim suçum değildi.

"Gerçekten," diyorum, "eğer Shane bana gerçekten hediye al­mak isteseydi, dirilir, bana borçlu olduğu yeni gardırobu alırdı. O zaman güzel bir Noel geçirmiş olurdum. O zaman gerçekten teşek­kür ederdim."

Sessizlik.

İkinci zarfı çıkarırken annem "Seni resmi olarak 'dış dünyaya açıyoruz'," diyor.

Babam "Ağabeyinin adına," diyor, "seni L.E.V.E.A.V.A. üyesi yaptık."

"Leveava mı?" diye soruyorum.

"Lezbiyen ve Eşcinsellerin Aileleri ve Arkadaşları, " diyor annem.

Perry Como "There's No Place Like Home for the Holidays"i söylüyor.

Sessizlik.

Annem sandalyesinden kalkıyor ve "Ben bir koşu şu muzları getireyim," diyor. "İşi sağlama almak adına, hediyelerinden bazıla­rını denediğini görmek için baban da, ben de sabırsızlanıyoruz."

Görünmez Canavarlar

Ayrıntı Yayınları

12.Bölüm Sf.89-90-91-92-93-94-95

sevdiğim bi kitaptır....ayrıyetten Chuck'ın bütün kitaplarınıda yeraltı edebiyatı severlere tavsiye ederim...eline sağlık..güzel başlık olmuş...